لاستیک‌ها :
لاستیک به عنوان ماده ای که دارای خاصیت کشسانی (الاستیک) است تعریف میشود. به طوری که مهمترین خاصیت آن کش آمدن محسوب میشود به طوری که گاهی تا 60 برابر طول اولیه خود کش می‌آید. لاستیک طبیعی در موقع کش آمدن حرارت ار از دست می‌دهد و در زمان برگشت حرارت را جذب می‌کند. به طور کلی لاستیک ماده است که خاصیت ارتجاعی کم، ازدیاد طول و انقباض بالا دارد واژه پلیمر برای مشخص کردن لاستیک در حالت خام و یا حالت غیر مرکب به کار برده میشود از مزایای لاستیک‌ها به ویژه لاستیک مصنوعی این است که با کم و زیاد کردن ترکیبات آن می‌توان به خواص دلخواه دسترسی پیدا کرد. و باید به این نکته اشاره کرد که خواص پلیمر خام معرف ترکیبات و خواص لاستیک در حالت نهایی نیست چون برای رسیدن به بعضی از خواص مورد نظر برای یک لاستیک احتیاج به پروسه زمانی طولانی داریم و همین زمان برای پروسه باعث افزایش قیمت لاستیک میشود لاستیک در حالت کلی مدول الاستیسیته پایینی دارد و به همین سبب قادر به تحمل تغییر شکل تا بیش از هزار درصد است. لاستیک‌ها خاصیت فنری نیز دارند و به عنوان میراکننده به کار می‌روند.
لاستیک فاسد شدنی نیست و به طور عادی نیاز به روغن کاری ندارد. سختی آن با گذشت زمان افزایش می‌یابد به طوری که پس از ولگانیزه کردن لاستیک (ترکیب کردن با گوگرد) پس از چند ساعت در دمای معمولی سختی آن به شدت افزایش پیدا می‌کند. از لاستیک‌ها به عنوان مستهلک کننده صوت نیز استفاده میشود و آن به این علت است که سرعت حرکت صوت در لاستیک سرعت حرکت آن در فولاد است لذا کامپوزیت‌های لاستیکی و فلزی به طور قابل توجهی از انتقال صوت جلوگیری می‌کنند. بسیاری از لاستیک‌ها در اثر ارتباط با سیالاتی چون نفت خام دچار تورم و کاهش مقاومت تنشی و کاهش قابلیت ازدیاد طول میشود بعضی لاستیک‌ها تابع درجه حرارت می‌باشد به طوری که در درجه حرارت‌های پایین لاستیک سختی افزایش یافته و حالت ارتجاعی لاستیک کاهش پیدا می‌کند.
صنعت لاستیک پس از کشف نحوه ولکانیزه کردن آن (در سال 1839) اکنون به عنوان یک صنعت اقتصادی بسیار مهم ظهور یافته است و بسیاری از قطعات و محصولاتی لاستیکی در بازار به چشم می‌خورند از جمله آنها می‌توان به تایر کامیون‌ها و سایر وسایل حمل و نقل، شیلنگ ها، تسمه‌های نقاله، فرش‌ها و صفحات لاستیکی، تسمه‌های V شکل، پاشنه وتخت کفش، اسفنج‌های لاستیکی و بسیاری از دیگر از قطعات اشاره کرد.
طبقه بندی لاستیک‌ها درحالت کلی:
- لاستیک طبیعی
- لاستیک مصنوعی
تاریخچه صنعت لاستیک در گذر زمان
اولین بار ساکنین آمریکای جنوبی از شیوه (لاتکس) درخت مصنوعی به نام Hevea جهت اندود کردن البسه و کوزه‌های گلی برای جلوگیری از نفوذ آب استفاده می‌کردند. این کشف توسط پرتقالی‌ها در اوایل قرن چهاردهم صورت گرفت. در سال 1735 دانشمندان فرانسوی و انگلیسی تحقیق مشترکی بر روی درخت و سنتز آن انجام دادند لاستیک در همان زمان کشف شد و انگلیسی‌ها آن را بر مبنای پاک کن و فرانسوی‌ها آن را کائوچو نامیدند.
در سال 1771 یک دانشمند انگلیسی بنام جوزف پریستلی (Joseph priestly) با اضافه کردن کربن به کائوچو خواص مکانیکی آنرا بهبود بخشید.
در سال 1801 یک دانشمند اسکاتلندی با پوشش پارچه معمولی توسط لاستیک معمولی موفق به ساخت بارانی شد.
در سال 1823 اولین لوله لاستیکی توسط میشل فاراده دانشمند انگلیسی ساخته شد.
در سال‌های 1823 تا 1839 عمل ولکانیزاسیون لاستیک توسط دانشمندان انگلیسی و آمریکایی منجر به تحولی بزرگ در صنعت لاستیک سازی شد.
در سال 1881 لاستیک بادی دوچرخه توسط مخترع انگلیسی و اغلب (Dunlop) اختراع شد.
در سال 1912 کمپانی دیاموند کشف کرد که افزایش دوده به آمیزه لاستیک مقاومت سایشی و سایر خواص فیزیکی آن را بهبود می‌بخشد.
